świt

Zamykam oczy by przeszył mnie blask

Wsłuchany w odgłosy, jakie niesie brzask

Wzruszeń ziąb przenika na wskroś

Chłodu dreszcz budzi zmysłów moc

Ciepły dotyk słońca na policzkach mych

Tańczy z wiatrem, by przegonić sny

 Otwieram oczy – wolno dostrzegając cień

Kontury drzew wyłaniających się

A przede mną powoli odsłania się świt

W oślepiającym słońcu pojedynczy liść

Zapach ziemi, porannej rosy woń

Ptaków śpiew, kolorów toń

I to jest moje małe "z martwych wstanie"

Radość, spokój i życia wołanie

Codzienny cud - jaki jest mi dany

Oczami duszy tylko dostrzegany